Felietony

Codziennie chodzisz po mieście, przeklinasz pod nosem jesień, bo ciemno, zimno i śmierdzi z kominów, aż tu nagle widzisz spot reklamowy o kraju, w którym żyjesz i nie wierzysz w to, co widzisz. Przecież nikt, kto spacerował w sezonie grzewczym ulicami Rybnika, Olsztyna, czy Krakowa nie uwierzy, że Polska jest liderem w ochronie powietrza i ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych!

Banał brzmi - kto z nas nie chciał w dzieciństwie własnego domku na drzewie? Takiego z drewna, tajemniczego, oplątanego wokół rozłożystego drzewa... A jednak coś w tym musi być, skoro dorośli ludzie traktują temat serio. Jak bardzo poważnie? Zobaczmy.

Na zimę resztki kuchenne wrzucamy do pojemnika na odpady zmieszane – tak selektywną zbiórkę bioodpadów widzi ratusz w podpoznańskim Luboniu. Takich miast niestety jest więcej. Ich mieszkańców uspakajamy: wiosną znów będą mogli segregować, sięgając dla swych miast wyżyn poziomów recyklingu. Co tam zima – szybko minie.

Pieniądze z poznańskiego budżetu obywatelskiego zostaną wydane na antysmogowe drony latające nad kopcącymi kominami. To dobrze. Zostaną też wydane na likwidację pieców węglowych w mieszkaniach komunalnych. To źle. Dlaczego? Bo budżet obywatelski nie jest do tego!

Nowe prawo miało ich chronić, tymczasem to oni obawiają się go najbardziej. Dla większości małych i średnich firm koszty wdrożenia narzuconych – w wielu przypadkach bezrefleksyjnie - obowiązków ustawy odpadowej mogą okazać się gwoździem do trumny. Tymczasem szarej strefy obostrzenia nawet nie musną.

Ministerstwo Energii proponuje rozwiązanie problemu smogu. W rozporządzeniu dotyczącym jakości paliw stałych spalanych w piecach pada sporo obietnic. Wygląda to całkiem przyzwoicie, ale zanim zaczniemy oddychać normalnym powietrzem, musimy wstrzymać oddech jeszcze na co najmniej na 2 lata.