Co zrobić, gdy w przestrzeni miasta funkcjonuje nieużytek, który w odbiorze sąsiadów uważany jest za nieestetyczny? Co w przypadku, gdy na takiej nieruchomości można znaleźć odpady albo roślinność stwarzającą zagrożenie? Czy miasto może ingerować w prywatną przestrzeń? I czy decyduje się na wykup takich gruntów pod tereny zieleni?
Na polskich drogach można spotkać ponad 20 tysięcy rowerów miejskich w kilkudziesięciu miastach. Systemy rowerów publicznych są jednym z kluczowych elementów zielonej mobilności, jednak sposobów ich realizacji jest niemal tyle co samych miast. Czy istnieje model idealny?
Japońskie mikrolasy podbiły europejskie miasta i serca dużej części ich mieszkańców. Na jakich terenach powstają? Głównie na nieużytkach, klepiskach, składowiskach gruzu, wybetonowanych parkingach, obrzeżach magazynów i biur czy przysychających latem trawnikach. Dziś lasy te są laboratoriami miejskiej bioróżnorodności: dynamiczne, bogate w gatunki, szybko rosnące i same się regulujące.
Prace budowlane i rozbiórkowe prowadzone na terenie Unii Europejskiej każdego roku generują około 750 milionów ton odpadów. Stanowi to aż 30% odpadów dla wszystkich odpadów krajów Wspólnoty. Należy dodać, że przemysł budowlany generuje aż 11% światowej emisji dwutlenku węgla. W obliczu wyzwań związanych z koniecznością ochrony klimatu recykling materiałów budowlanych jest dobrym rozwiązaniem, mającym na względzie ekologię i ekonomię.
Żyjemy w rzeczywistości postpandemicznej. Dzięki temu trudnemu czasowi praktycznie całe społeczeństwo w bardzo namacalnym stopniu przekonało się, jak niedocenioną do tej pory funkcję w dobrostanie psychofizycznym człowieka pełni kontakt z naturą. Lasy miejskie praktycznie z dnia na dzień stały się synonimem harmonijnej płaszczyzny rekreacji.