Punktem wyjścia dla współczesnych rozważań o krajobrazie na gruncie europejskim jest w wielu przypadkach definicja przyjęta na potrzeby Europejskiej Konwencji Krajobrazowej. Krajobraz istnieje zatem w relacji z obserwatorem, zaś jego charakter jest wynikiem działania i interakcji czynników przyrodniczych i/lub ludzkich.

Naturalnie podejmowanym następnie wątkiem jest próba oceny ilości obszarów, na których rola człowieka w przekształceniach otoczenia jest stosunkowo znikoma, oraz konkluzja, że takie tereny stanowią niewielką część Ziemi. Warto jednak zwrócić uwagę na drugą skrajność: obszary silnie przekształcone przez czynniki antropogeniczne lub wręcz zdegradowane. Tak szerokie ujęcie zagadnienia krajobrazu, jak zacytowane powyżej, pozwala oderwać się od pierwszych skojarzeń – z arkadyjskim widokiem, sceną z malarstwa okresu romantyzmu czy fotografią obszaru przyrodniczo cennego – i uznać, że postrzegane przez ludzi otoczenie należy oceniać nie tylko przez pryzmat walorów estetycznych czy przyrodniczych, ale także kulturowych. Taki przykład terenu silnie przekształconego działalnością ludzką, a następnie wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO, stanowi znajdujące się w północnej Francji zagłębie górnicze Nord-Pas de Calais.

Terrils, czyli hałdy

Ten rozciągający się na...