Podczas Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Człowiek ? Ekologia ? Architektura, zorganizowanej przez Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej, rozmawiano na temat szeroko pojętej regeneracji, rozumianej nie tylko jako działania rewitalizacyjne, ale jako narzędzie kształtowania środowiska i architektury z myślą o następnych pokoleniach oraz cyklach życia ludzi, miast i budynków w ramach żywego, miejskiego ekosystemu.

Zaprezentowane referaty dotyczyły przede wszystkim zagadnień związanych z metodami i technologiami regeneracji architektury, w tym renowacji obiektów zabytkowych, oraz z projektowaniem obiektów energooszczędnych i przyjaznych środowisku. W licznych wystąpieniach poruszano również problematykę rewitalizacji miast oraz regeneracji społeczno-kulturowej i przyrodniczej.

Przedstawiono też metody regeneracji struktury zabytkowej budynku, rewitalizacji zabytku, analizę cyklu życia obiektów oraz związanych z nim kosztów, a także rolę zieleni w procesie regeneracji obszarów zdegradowanych. Prelegenci podkreślali znaczenie regeneracji środowiska naturalnego dla poprawy jakości życia w miastach. Szczególnie wrażliwymi terenami na styku kultury i natury są obszary dolin rzecznych, które dzięki bulwarom oferują dostępną i atrakcyjną przestrzeń publiczną w miastach, parki zaś stanowią płuca obszarów miejskich, a niewielkie ?parki kieszonkowe? są ważnym społecznie i przyrodniczo elementem zielonej infrastruktury.

Problematyka konferencji ...